هوای نفس
حاجی که همه عمر به طواف کعبه بود
دل از این دنیای فانی کنده بود
یک شبه در دام یک شیطان فتاد
هر چه نیکی کرده بود دادش به باد
قصه ی حج رفتن و تسبیح وریش
خود به دست خود نمود رسوای خویش
هر چقدر پیشانی ات گود وچپ است
یا که ذکر هر شبت صد یارب است
میدهی هرساله انفاق و زکات
دست خیری داری از هر سور وسات 
هر کدام جای خودش دارد بشر
در گمانت دوری از وسواس و شر
گر توانی نفس خود آرام کنی
اسب سرکش را مطیع و رام کنی
آن زمان آداب تو گردد قبول
از شراب حق شوی مست وملول

شاعر：فرشادجابری